Εγρήγορση για την έγκαιρη διάγνωση του διαβήτη που μπορεί να ξεκινήσει από μικρή ηλικία

«EyesonDiabetes» το φετινό μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Διαβήτη

ΑΘΗΝΑ-ΑΠΕ: «Ο διαβήτης δεν είναι ένας άγνωστος φοβικός εχθρός. Υπάρχει φόβος γιατί υπάρχει άγνοια», επισημαίνουν οι επιστήμονες, δίνοντας έμφαση στην ενημέρωση του ιατρικού κόσμου και του ευρύτερου κοινού γύρω από τη νόσο και την πιθανότητα αυτή να ξεκινήσει από πολύ μικρή ηλικία, προκειμένου να υπάρχει εγρήγορση για την έγκαιρη διάγνωσή της.

Η συχνότητα του διαβήτη τύπου 1, της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, εξακολουθεί να αυξάνει παγκοσμίως, και σύμφωνα με την Χριστίνα Κανακά, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Βέρνης, Καθηγήτρια Παιδιατρικής Ενδοκρινολογίας – Νεανικού Διαβήτη, Πανεπιστημίου Αθηνών, «είναι πολύ δύσκολο να σκεφτεί κανείς το νεανικό διαβήτη» και μέχρι τη διάγνωση μπορεί να χαθεί πολύτιμος χρόνος.

«Πρέπει να δώσουμε όλη την προσοχή μας στην πρώιμη διάγνωση του διαβήτη και, κατ΄ επέκταση, της εύκαιρης θεραπευτικής του αντιμετώπισης για τη μείωση του κινδύνου επέλευσης των τόσο ανεπιθύμητων χρόνιων επιπλοκών», ανέφερε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη (14 Νοεμβρίου), ο Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Παναγιώτης Χαλβατσιώτης, εστιάζοντας στο φετινό μήνυμα «EyesonDiabetes».

Έχει προσμετρηθεί, είπε ο κ. Χαλβατσιώτης, ότι για κάθε διαγνωσμένο διαβητικό αντιστοιχεί και ένας συνάνθρωπός μας που έχει διαβήτη και δεν το γνωρίζει, με αποτέλεσμα να αφήνεται χωρίς προστασία.

Η νόσος δεν αφορά μόνο τα άτομα με διαβήτη και το σύστημα υγείας, αφορά όλη την κοινωνία και η ευθύνη για την αντιμετώπισή της πρέπει να είναι παγκόσμια και συλλογική, ανέφερε ο Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Έρευνας, Πρόληψης και Θεραπείας του Σακχαρώδη Διαβήτη και των Επιπλοκών του (Ε.ΚΕ.ΔΙ.), Καθηγητής Παθολογίας, Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Σακχαρώδη Διαβήτη των Πανεπιστημίων Αθηνών και Ουλμ Γερμανίας, Σωτήριος Ράπτης.

Ιδιαίτερη αναφορά για τη σωστή διαχείριση της νόσου και την πρόληψη των επιπλοκών της, έκανε ο κ. Ράπτης στην «εκπαίδευση» των ασθενών, επισημαίνοντας ότι η υγεία τους εξαρτάται κατά μεγάλο μέρος από τις αποφάσεις που θα πάρουν οι ίδιοι την κατάλληλη στιγμή. « Η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι συνεχής και εξατομικευμένη σύμφωνα με τις ξεχωριστές ανάγκες του καθενός, ενώ θα πρέπει να παρέχεται από ικανούς και έμπειρους επαγγελματίες υγείας στην αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη».

Όπως είπε, επί του παρόντος, ο διαβήτης τύπου 1 δε μπορεί να προληφθεί. Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες που θεωρείται ότι πυροδοτούν την έναρξη της διαδικασίας που οδηγεί στην καταστροφή των κυττάρων τα οποία παράγουν την ινσουλίνη ακόμα ερευνώνται. Ωστόσο, ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να αναχαιτισθεί σε πολλές περιπτώσεις με τη σωματική άσκηση και τη διατήρηση κανονικού βάρους, γεγονός που έχει επιβεβαιωθεί από σημαντικές κλινικές μελέτες. Μάλιστα το γεγονός ότι η υψηλότερη συχνότητα εμφάνισής του καταγράφεται στο δυτικό κόσμο , αποτελεί μια σαφή ένδειξη για τη συσχέτισή του με το σύγχρονο τρόπο ζωής, τις κακές διατροφικές συνήθειες, το κάπνισμα, την παχυσαρκία και την έλλειψη σωματικής άσκησης.

Ένας στους 11 ενήλικες σε όλο τον κόσμο πάσχει από διαβήτη, ενώ το 2040 αναμένεται να πάσχει 1 στους 10

Ο διαβήτης έχει πάρει διαστάσεις «πανδημίας» την τελευταία δεκαπενταετία, καθώς ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη σε ολόκληρο τον κόσμο έχει, πλέον, σχεδόν διπλασιαστεί. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, ενώ το 2000 τα άτομα με διαβήτη διεθνώς έφταναν τα 151 εκατομμύρια, σήμερα ξεπερνούν τα 400. Το πλέον απογοητευτικό, όμως, είναι ότι η «έκρηξη» αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, καθώς έως το 2040 ο συνολικός αριθμός των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη υπολογίζεται ότι θα έχει ξεπεράσει τα 600 εκατομμύρια. Ιδιαίτερα ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, που αποτελεί το 95% του συνόλου των ατόμων με διαβήτη, χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς ως «ύπουλος», καθώς τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του υφίσταται χωρίς να εκδηλώνει συμπτώματα. Αποτελεί τη βασική αιτία θανάτου για περίπου 7.000.000 άτομα ετησίως σε παγκόσμιο επίπεδο και συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών επεισοδίων, νεφρικής ανεπάρκειας, νευροπάθειας, μονίμων βλαβών του αμφιβληστροειδούς και άλλων σοβαρών επιπλοκών.

Πηγή