Η Πανδημία σήμερα, αύριο και για πάντα; Τι απαντά ο Καθ. Παθολογίας κ. Π. Χαλβατσιώτης για την εξέλιξη του Covid-19.

Η Ζωή μετά την Πανδημία, είναι ο τίτλος του εμπεριστατωμένου άρθρου που υπογράφει ο Παναγιώτης Χαλβατσιώτης,

Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας , Πρόεδρος Δ.Σ. Γ.Ν.Α “Η ΕΛΠΙΣ”

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο

Βαδίζουμε ήδη στο τρίτο χρόνο της πανδημίας και ενώ λαμβάνουμε αισιόδοξα μηνύματα, υποδηλωτικά της ολοκλήρωσής της, έχουν εμφανιστεί νέα στελέχη του ιού που προκαλούν πολλές ανησυχίες.

Πως όμως μπορεί να είναι μετά από αυτές τις σκέψεις το μέλλον μας;

Γιατί θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί με το κορονοϊό;

Διάφορες κοινωνικές ομάδες συνεχίζουν να αντιμάχονται την αναγκαιότητα και να αμφισβητούν την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού και τα συστήματα υγείας συνεχίζουν να επιβαρύνονται από αυξημένο αριθμό κρουσμάτων.

Ενώ αρχίσαμε να ξεχνάμε τις περσινές επιβαρύνσεις και την ανασφάλεια μας με τους περιορισμούς στην κοινωνικότητάς μας, διερωτόμαστε αν τα σχολεία θα πρέπει να μείνουν ανοιχτά ή το κατά πόσο η εκπαίδευση και η εργασία από απόσταση θα αποτελούν ασφαλείς και μόνιμες επιλογές στην καθημερινότητά μας .

Η πανδημία θεωρητικά θα “φύγει” αλλά από ότι φαίνεται θα αφήσει πίσω της ένα μεγάλο αριθμό πολιτών ανεμβολίαστο.  

Δεν αναφερόμαστε όμως μόνο στους εμμονικούς αντιεμβολιαστές ή στα παιδιά για τα οποία δεν υπάρχει ακόμη ένδειξη εμβολιασμού αλλά αφορά και τους κατοίκους των ασθενέστερων οικονομικά χωρών του τρίτου κόσμου που δυστυχώς δεν έχουν πρόσβαση στον ειδικό εμβολιασμό.

Επομένως η κήρυξη ενός τέλους της πανδημίας δεν είναι δυνατόν να σημαίνει ότι θα πάψουμε να καταμετράμε και να διερευνούμε αιτιολογικά τα σκληρά νούμερα που αφορούν τους θανάτους από κορονοϊό,  τις ποικίλες συνιστώσες  της επιβάρυνσης των συστημάτων υγείας, να ανανεώνουμε αδιαλείπτως τις εκτιμήσεις μας για το αντικειμενικό κοινωνικό κόστος της πανδημίας αλλά και να επαναπροσδιορίζουμε συνεχώς το κάθε είδους μέτρο που θα αποσκοπεί στον έλεγχο της διασποράς του ιού.

Η αναγκαιότητα της χρήσης μάσκας προσώπου, της αναστολής μιας ομαλής λειτουργίας των καταστημάτων, μουσείων ή επιχειρήσεων θα εξαρτάται κάθε φορά από την βαρύτητα μιας τυχόν νέας διασποράς και οι αποφάσεις θα ποικίλουν γεωγραφικά και χρονικά, ενώ η αγωνία της ανάδυσης ενός νέου επιβαρυντικού στελέχους του κορονοϊού θα δυναστεύει τις σκέψεις μας.

Η εμφάνιση του στελέχους όμικρον υπογράμμισε ποιες θα είναι οι προκλήσεις της επόμενης ημέρας αφού η διασπορά της κατατρόπωσε τη συχνότητά εμφάνισης της παραλλαγής Δέλτα και υποχρέωσε τους πολίτες σε αναμνηστικές δόσεις εμβολίου.

Ο ορίζοντας όμως δεν φαίνεται να είναι απαραίτητα εντελώς γκρίζος, αφού όσα στελέχη του ιού και να μας ταλαιπώρησαν στην πανδημία ο ειδικός εμβολιασμός αποδείχθηκε ότι δεν είναι μόνο ασφαλής αλλά και αποτελεσματικότατος.

Πρόσφατα η θεώρηση ότι ο συνδυασμός εμβολιασμού και νόσησης μπορεί να οδηγήσει στην περίφημη ανοσία της αγέλης κέρδισε έδαφος.

Έτσι αρχίσαμε να αισιοδοξούμε ότι παρόλο που είναι δύσκολο να εκριζωθεί ο ιός, μπορούμε να μάθουμε να ζούμε μαζί του και ότι σε λίγο καιρό θα μας απασχολεί ενδημικά όπως η κοινή γρίπη.

Η επιστημονική κοινότητα έχει ενισχύσει τη φαρέτρα μας με νέα τεχνολογίας εμβόλια, με μονοκλωνικά αντισώματα και αντι-ιικά σκευάσματα που μας γεμίζουν με αισιοδοξία για το αύριο.

Τα προγνωστικά για την επόμενη ημέρα προβλέπουν ότι η επιβάρυνσή μας από τον κορονοϊό θα μειωθεί, με άμεσο αντίκτυπο στη μείωση της επιβάρυνσης των υγειονομικών μονάδων.

Δεύτερη και μη αμφισβητήσιμη μετά την πανδημία επιλογή, προβλέπεται να είναι η αυστηροποίηση των μέτρων προστασίας για τους ηλικιωμένους και τους ανοσοκατεσταλμένους.

Αναμένεται πολλές επιχειρήσεις και οργανισμοί να αναγκασθούν να συμμορφώνονται όχι μόνο σύμφωνα με αυτούς που απαιτούν την πλήρη αναστολή κάθε περιοριστικού μέτρου αλλά και με εκείνους που θα αιτούνται να σέβονται τις αρχές προστασίας της υγείας τους.

Θα βιώσουμε επομένως ένα ανάλογο  που συνέβη στο παρελθόν με διαχωρισμό των κοινόχρηστων χώρων για καπνίζοντες και μη καπνίζοντες.

Επομένως, η απόφασή μας ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον ιό θα προϋποθέτει την αποδοχή ότι δεν μπορούμε να εκριζώσουμε τον κορονοϊό και αναλαμβάνουμε ατομικά την ευθύνη της προστασίας της υγείας μας.

Συμμετέχουμε σε προγράμματα αυξημένης φυσικής δραστηριότητας, για να νιώθουμε πιο αισιόδοξοι και δυναμικοί αλλά και για να ενισχύσουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα απέναντι σε κάθε ιό, ενώ αν έχουμε νοσήσει από κορονοϊό θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε σύνδρομα καθυστερημένης ανάνηψης όπως η εύκολη κόπωση και η υπολειπομένη λειτουργία του καρδιοαναπνευστικού που χαρακτηρίζουν το long covid.

Μην ξεχνάτε όπως παραδείγματα του πως είναι να ζεις με τον κορονοϊό μπορεί να σας δώσουν όλοι οι επιστήμονες υγείας που αναγκάστηκαν να ζουν με τον κορονοϊό από την πρώτη σχεδόν μέρα της πανδημίας.

*Παναγιώτης Χαλβατσιώτης

Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας

Πρόεδρος Δ.Σ. Γ.Ν.Α “Η ΕΛΠΙΣ”