Π. Χαλβατσιώτης: Η πανδημία και το αβέβαιο σήμερα.

Νίκος Καζαντζάκης είχε αναφέρει πολύ σοφά ότι “εφόσον δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητα, ας αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε την πραγματικότητα”.

Η πανδημία του κορωνοϊού επηρέασε δραματικά την καθημερινότητά μας και “ζητά” να αλλάξουμε συνήθειες. Το ερώτημα που κυριαρχεί σήμερα στις συζητήσεις μας είναι το πότε θα έχουμε, αν τελικά βέβαια έλθει, το δεύτερο κύμα της διασποράς του ιού ώστε να τελειώνουμε και με αυτό με την ίδια επιτυχία, όπως τα καταφέραμε με το πρώτο κύμα, για να ξαναγυρίσουμε θριαμβευτικά στην τόσο επιθυμητή κανονικότητα. Το πρώτο κύμα όμως της πανδημίας στις ηπείρους της Ασίας και της Αμερικής δεν έχει φθάσει ακόμη στην κορύφωσή του, οπότε για ποιο δεύτερο κύμα πραγματικά μιλάμε; Στην Ευρώπη μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων και την απελευθέρωση των ταξιδιών έχουμε αυξημένο αριθμό νέων κρουσμάτων που δεν θεωρώ όμως ότι αποτελούν το υποτιθέμενο δεύτερο κύμα.

Η Ελλάδα ας θυμηθούμε, πολύ σοφά λίγο πριν την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων της κυκλοφορίας το περασμένο Μάρτιο, απαγόρευσε τις καρναβαλικές εκδηλώσεις και έτσι μπήκαμε σε lockdown με μειωμένη διασπορά. Αντίθετα η Γαλλία ένα Σαββατοκύριακο πριν είχε το πρώτο γύρο των Δημοτικών Εκλογών, στην Βόρεια Ιταλία εκτός από την διεθνή έκθεση μόδας και τις συναφείς εκδηλώσεις, διεξήχθηκαν ποδοσφαιρικές συναντήσεις με χιλιάδες φιλάθλους και τα πάρτι στα χειμερινά θέρετρα των Άλπεων, κάτι σαν τη “χειμωνιάτικη Μύκονο”, ήταν σε εξέλιξη.

Με φοβίζει λοιπόν μια τόσο γρήγορη απώλεια μνήμης ή μια ηθελημένη άρνηση της πραγματικότητας, ιδιαίτερα από τη νέα γενιά που αγωνιά να ζήσει έντονα το σήμερα και κρύβει από τη σκέψη της τις αυριανές της ευθύνες. Δεν κινδυνεύει λοιπόν η παράδοση αν αποφύγουμε τα πανηγύρια αυτό το καλοκαίρι, αφού προέχει να διαφυλάξουμε την υγεία μας και να προστατεύσουμε αυτούς που έχουν ανάγκη την φροντίδα μας. Ο ιός βρίσκεται γύρω μας και οφείλουμε να συνεχίσουμε στις διαφορετικές συνθήκες ζωής που μας επέβαλε η παρουσία του, μέχρι να είμαστε πραγματικά ασφαλείς με ότι μέσα θα μας προσφέρουν οι επιστήμες.

Με φοβίζει το γεγονός ότι ακόμη και όταν τιθασευτεί ο ιός εκτός από τα άμεσα θύματα θα έχουμε και έμμεσες επιπτώσεις οδυνηρές για την ανθρωπότητα. Η μείωση της παραγωγικής διαδικασίας στην υφήλιο θα κάνει τις φτωχές χώρες φτωχότερες. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση λιμού και οι ροές της μετακινήσεις πληθυσμών σαν μια διέξοδο διαφυγής από την πείνα θα ενταθούν

Κατά τον Λάο Τσε αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα και θεωρώ ότι η πανδημία αποτελεί χρυσή ευκαιρία για τη χώρα μας να ανοίξει το δρόμο της επιστροφής στα παιδιά της που η κρίση οδήγησε στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη. Σε μια σχεδόν ψηφιακά αναλφάβητη κοινωνία σαν αυτή που ζούμε, οι νέοι μας, αν τους δοθούν οι ευκαιρίες, θα δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο. Η πανδημία απαιτεί εδώ και τώρα την ψηφιακή μετεξέλιξη της καθημερινότητας μας και τα ευφυή μυαλά των νέων μας θα μας οδηγήσουν σε ένα ασφαλές αναπτυξιακό πρότυπο που θα ζωντανέψει την χρεοκοπημένη μας οικονομία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε πολλά χρηματοδοτικά πρωτόκολλα και εργαλεία και δεν πρέπει να χάνουμε ούτε δευτερόλεπτο για την αξιοποίηση τους.

*Ο Παναγιώτης Χαλβατσιώτης είναι Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών & Αντιπρόεδρος Μελών ΔΕΠ Ιατρικής Σχολής Αθηνών